Sector: Windmolens op zee niet hoger dan 1000 voet

De ontwikkelingen in de windsector gaan razendsnel. Om de groei van windmolens op zee bij te kunnen benen moeten er een grens aan de groei worden vastgesteld. Dit stelt Jan Vos, voorzitter van de Nederlandse WindEnergie Associatie.

We bouwen steeds grotere windmolens en dat is niet zomaar. Een grote windmolen wekt meer energie op. Deze groei van de grootte van windmolens brengt ook risico’s met zich mee, met name op het gebied van installatie, circulariteit, betrouwbaarheid en levering.

Voor de toeleveringsketen is het bijvoorbeeld een enorme uitdaging om de constante groei van productsoorten bij te benen. Op het moment van levering is de bestelling alweer achterhaald. Zo lopen we steeds vaker achter de feiten aan, dat is zonde van tijd en geld en kan dus slimmer.

Er moet een gemeenschappelijke norm komen, voorgesteld door de branche en onderschreven door de Nederlandse overheid en de Europese Unie. Volgens Vos kan een norm problemen oplossen én tegelijkertijd veel voordelen bieden.

Na intensief gesprek met de  leden is de 1000-voet norm bedacht. De 1000-voet norm bestaat uit een maximale tiphoogte van 1000 voet (305 meter), een minimale tiplaagte van 25 meter en een minimaal opgesteld vermogen van 14 MW per fundering.

De norm voor de tiplaagte is 25 meter. De rotorbladen van de windmolen draaien rond, maar tussen het wateroppervlak en draaiende bladen moet ruimte zitten. De tiplaagte is de laagte van de rotorbladen tot het wateroppervlak. NWEA vindt dat daar minstens 25 meter tussen moet zitten.