China een van de grootste stikstofvervuilers in de wereld
De snelle economische groei in China gaat gepaard met een grote aanslag op het milieu met gevolgen voor de menselijke gezondheid en het ecosysteem. De afgelopen weken werd de ernstigste smog ooit gemeten en inmiddels is China de VS voorbijgestreefd als grootste broeikasgasproducent. Nu blijkt dat China ook een van de grootste stikstofvervuilers van de wereld is geworden. Hierover verscheen een publicatie in Nature.
Jan Willem Erisman, directeur van het Louis Bolk Instituut en bijzonder hoogleraar Integrale Stikstof Studies aan de Vrije Universiteit Amsterdam, is medeauteur van het artikel en houdt zich al jaren bezig met de stikstofproblematiek in Nederland en internationaal. Hij toont met zijn Chinese collega’s in het artikel aan dat de stikstofemissies in China fors zijn toegenomen. Zij gebruikten hiervoor meetgegevens van 1980 tot 2010 van stikstof in regenwater, in bladeren uit natuurgebieden en in gewassen van niet-bemeste percelen. De gemiddelde jaarlijkse neerslag van stikstof in regenwater nam toe van 13,2 kg in 1980 naar 21,1 kg stikstof per hectare in 2010. De metingen in bladeren en niet-bemeste gewassen laten vergelijkbare trends zien als die in de neerslag. De stikstofemissies worden veroorzaakt door de sterk geïntensiveerde landbouw en het hoge energiegebruik in industrie en transport. Hoge stikstofemissies hebben een negatief effect op de luchtkwaliteit, het grondwater, de rivieren en stroomgebieden en zeeën. Dit heeft als gevolg de aantasting van menselijke gezondheid, sterke achteruitgang van biodiversiteit en achteruitgang van ecosystemen, zoals de visstand in kustgebieden.
Erisman: “Nederland is ooit de grootste stikstofvervuiler geweest met de hoogste niveaus midden jaren ‘80 van de vorige eeuw. De milieugevolgen als de sterke toename van voedingsstoffen in het grond- en oppervlaktewater, verzuring, grondwatervervuiling en verminderde luchtkwaliteit brachten de Nederlandse overheid er destijds toe om beleid te ontwikkelen en de verliezen van stikstof naar het milieu (stikstofoxiden, ammoniak, lachgas en nitraat) aan banden te leggen. De niveaus die nu in grote delen van China gemeten
worden zijn vergelijkbaar met die van Nederland in de jaren ‘80. Er worden dan ook vergelijkbare effecten waargenomen als destijds in Nederland.”
De Chinese overheid zal naast de prioriteit die zij aan voedselproductie geeft, ook prioriteit aan het milieu moeten geven. Ook moet zij aandacht besteden aan de vermindering van de stikstofoxidenemissies, het verbeteren van de stikstofbenutting en het verminderen van het intensieve kunstmestgebruik. Ook zal mest als bron van stikstofbemesting moeten worden gebruikt in plaats van het op grote schaal lozen op het oppervlaktewater. De negatieve gevolgen van de intensivering van de landbouw en de sterke groei in vleesproductie en -consumptie zullen in China ook op politiek niveau aandacht moeten krijgen.
Jan Willem Erisman, directeur van het Louis Bolk Instituut en bijzonder hoogleraar Integrale Stikstof Studies aan de Vrije Universiteit Amsterdam, is medeauteur van het artikel en houdt zich al jaren bezig met de stikstofproblematiek in Nederland en internationaal. Hij toont met zijn Chinese collega’s in het artikel aan dat de stikstofemissies in China fors zijn toegenomen. Zij gebruikten hiervoor meetgegevens van 1980 tot 2010 van stikstof in regenwater, in bladeren uit natuurgebieden en in gewassen van niet-bemeste percelen. De gemiddelde jaarlijkse neerslag van stikstof in regenwater nam toe van 13,2 kg in 1980 naar 21,1 kg stikstof per hectare in 2010. De metingen in bladeren en niet-bemeste gewassen laten vergelijkbare trends zien als die in de neerslag. De stikstofemissies worden veroorzaakt door de sterk geïntensiveerde landbouw en het hoge energiegebruik in industrie en transport. Hoge stikstofemissies hebben een negatief effect op de luchtkwaliteit, het grondwater, de rivieren en stroomgebieden en zeeën. Dit heeft als gevolg de aantasting van menselijke gezondheid, sterke achteruitgang van biodiversiteit en achteruitgang van ecosystemen, zoals de visstand in kustgebieden.
Erisman: “Nederland is ooit de grootste stikstofvervuiler geweest met de hoogste niveaus midden jaren ‘80 van de vorige eeuw. De milieugevolgen als de sterke toename van voedingsstoffen in het grond- en oppervlaktewater, verzuring, grondwatervervuiling en verminderde luchtkwaliteit brachten de Nederlandse overheid er destijds toe om beleid te ontwikkelen en de verliezen van stikstof naar het milieu (stikstofoxiden, ammoniak, lachgas en nitraat) aan banden te leggen. De niveaus die nu in grote delen van China gemeten
worden zijn vergelijkbaar met die van Nederland in de jaren ‘80. Er worden dan ook vergelijkbare effecten waargenomen als destijds in Nederland.”
De Chinese overheid zal naast de prioriteit die zij aan voedselproductie geeft, ook prioriteit aan het milieu moeten geven. Ook moet zij aandacht besteden aan de vermindering van de stikstofoxidenemissies, het verbeteren van de stikstofbenutting en het verminderen van het intensieve kunstmestgebruik. Ook zal mest als bron van stikstofbemesting moeten worden gebruikt in plaats van het op grote schaal lozen op het oppervlaktewater. De negatieve gevolgen van de intensivering van de landbouw en de sterke groei in vleesproductie en -consumptie zullen in China ook op politiek niveau aandacht moeten krijgen.
Geen opmerkingen: