Ads Top

Energietransitie vereist langetermijnstrategie Noordzee

Bij een sterke groei van windparken op zee, buiten de 12-mijlszone, wordt de ruimte op de Noordzee schaars. Er dient dan een strategie te komen voor de Noordzee die reikt tot 2050. Een strategie tot 2030 is onvoldoende om de doelen voor klimaat, natuur en visserij optimaal te kunnen combineren. Juist na 2030 kan de realisatie van windparken op zee en de opslag van CO2 in oude gasvelden in een stroomversnelling komen. Dat leidt tot grote uitdagingen op het gebied van infrastructuur, natuurbescherming en visserij, en voor de ruimtelijke planning op zee en op land.

Dat is de hoofdconclusie van de scenariostudie ‘De toekomst van de Noordzee’ die het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) heeft uitgebracht. Met deze studie verkent het PBL de ruimtelijke en ecologische effecten van plausibele ontwikkelingen en activiteiten op de Noordzee tussen nu en 2050 op het gebied van natuur, energietransitie en voedselvoorziening (visserij en aquacultuur). Vier scenario’s geven een breed palet van de mogelijke ruimtelijke en ecologische gevolgen. Hierbij gaat het niet alleen om de ambities om de klimaatverandering te beperken, maar ook om sectoren als de visserij, de scheepvaart en de zandwinning te verduurzamen.

Er staat veel te gebeuren op de Noordzee. Nederland heeft beleid ingezet om uiterlijk in 2020 het milieu voldoende te hebben hersteld volgens Europese regels. De visserij zoekt naar manieren om economisch levensvatbaar te kunnen blijven vissen ondanks de Brexit en het dreigende verbod op de pulskorvisserij. En tegelijkertijd wil het kabinet de Noordzee gebruiken om met windenergie en opslag van CO2 in oude gasvelden een grote slag te slaan om de klimaatafspraken van Parijs te halen. Uitbreiding van windenergie op zee kan bovendien helpen om de afname van de nationale aardgasproductie te accommoderen.

Tot 2030 is de ruimte die al gereserveerd is op de Noordzee voldoende om de groei van windenergie aan te kunnen, ook in het meest ambitieuze scenario. Daarna zullen er vele nieuwe gebieden nodig zijn, als er in 2050 ongeveer 20 tot 60 keer zoveel windenergie op zee komt te staan in vergelijking met 2017. In het maximale scenario beslaan de windparken in 2050 ongeveer een zesde tot een kwart van het Nederlandse deel van de Noordzee. De windparken leveren dan tegen die tijd tot twee keer zoveel elektriciteit als er nu in Nederland wordt gebruikt. Die hoeveelheid kan niet allemaal meer efficiënt met kabels in Nederland aan land worden gebracht. Een deel van de stroom zou dan direct via kabels in de Noordzee kunnen worden geëxporteerd of omgezet naar andere vormen van energie, zoals waterstof.

Het verenigen van de doelen en belangen van de energietransitie, de natuur en de visserij vormt een grote ruimtelijke opgave, vooral vanwege de grote toename van wind op zee. Dit vraagt daarom nu al keuzes voor de periode na 2030.

Hoewel het netto effect van een windpark ook positief kan uitpakken voor de natuur, is onbekend wat de langetermijngevolgen zullen zijn bij een almaar groeiend aantal windparken op zee. De effecten op de natuur zullen voortdurend in kaart moeten worden gebracht om te voorkomen dat er besluiten worden genomen met onomkeerbare gevolgen, die de Noordzeenatuur onvoldoende ruimte laten voor verbetering en herstel.

Geen opmerkingen:

Mogelijk gemaakt door Blogger.