Nieuwe toekomst voor windturbinebladen na succesvolle drijftest
Zonne-energie opwekken op windturbinebladen? Geen gek idee volgens architecten Sonja Draskovic en Jasper Manders van Cepezed. In samenwerking met Vattenfall bedachten ze voor de Dutch Design Week in Eindhoven, Nederland, hoe oude windturbinebladen omgebouwd kunnen worden tot drijvende eilanden met daarop ruimte voor speeltuinen, huizen of zonneparken.
Het aantal windturbines waarvan de levensduur eindigt, neemt de komende jaren toe. Naast het recyclen van de verschillende materialen waaruit windturbines opgebouwd zijn, zoekt Vattenfall naar manieren om onderdelen te hergebruiken zonder dat hier ingrijpende bewerkingen voor nodig zijn. Architectenbureau Cepezed zocht expliciet naar een nieuwe functie voor de rotorbladen als geheel, zodat de unieke eigenschappen van een rotorblad nogmaals dienst konden doen en er zo min mogelijk materiaal verloren zou gaan.
Voor Thomas Hjort was een succesvolle drijftest een eerste stap in het realiseren van het ontwerp. Structuren bouwen op windturbinebladen is een mooie filosofie, maar een kleine, eerste stap in die filosofie is testen of de bladen daadwerkelijk drijven. Vandaag hebben we die eerste stap gezet.
De drijftest van ‘kleine’ windturbinebladen van 30 meter was bepaald geen kleine operatie. Door hun gewicht en omvang is het ingewikkeld om ze te bewerken en te transporteren. Dit zijn nog de kleine windturbinebladen van 30 meter lang, maar de moderne windturbinebladen wegen tientallen tonnen en naderen lengtes van 100 meter. Dat zijn uitdagingen die de architecten in hun ontwerp moeten meenemen.” Toch denkt hij dat die uitdagingen niet voor lange tijd zijn.
Het aantal windturbines waarvan de levensduur eindigt, neemt de komende jaren toe. Naast het recyclen van de verschillende materialen waaruit windturbines opgebouwd zijn, zoekt Vattenfall naar manieren om onderdelen te hergebruiken zonder dat hier ingrijpende bewerkingen voor nodig zijn. Architectenbureau Cepezed zocht expliciet naar een nieuwe functie voor de rotorbladen als geheel, zodat de unieke eigenschappen van een rotorblad nogmaals dienst konden doen en er zo min mogelijk materiaal verloren zou gaan.
Voor Thomas Hjort was een succesvolle drijftest een eerste stap in het realiseren van het ontwerp. Structuren bouwen op windturbinebladen is een mooie filosofie, maar een kleine, eerste stap in die filosofie is testen of de bladen daadwerkelijk drijven. Vandaag hebben we die eerste stap gezet.
De drijftest van ‘kleine’ windturbinebladen van 30 meter was bepaald geen kleine operatie. Door hun gewicht en omvang is het ingewikkeld om ze te bewerken en te transporteren. Dit zijn nog de kleine windturbinebladen van 30 meter lang, maar de moderne windturbinebladen wegen tientallen tonnen en naderen lengtes van 100 meter. Dat zijn uitdagingen die de architecten in hun ontwerp moeten meenemen.” Toch denkt hij dat die uitdagingen niet voor lange tijd zijn.
Geen opmerkingen: