'Fossiele brandstofindustrie is een koolstofzeepbel'
De energietransitie zal duidelijke winnaars kennen (importeurs als China en de EU), maar ook verliezers (exporteurs als Rusland, de VS en Canada), landen waarvoor het einde van hun fossiele brandstofindustrie in zicht is. Als deze landen hun investeringen en productieniveaus ondanks de dalende vraag op hetzelfde peil houden, zou het wereldwijde verlies aan welvaart weleens gigantisch kunnen zijn. Schattingen gaan uit van zo’n 1 tot 4 biljoen dollar, een bedrag dat vergelijkbaar is met de verliezen die tot de financiële crisis in 2007 hebben geleid. Zelfs de VS kan zich niet aan de transitie onttrekken, omdat ze hierdoor nog meer schade zou oplopen. Een mondiaal klimaatbeleid is daarom niet langer een klassiek ‘prisoner’s dilemma’. Deze bevindingen zijn gepubliceerd in Nature Climate Change.
Tal van grote economieën zijn sterk afhankelijk van het produceren met en exporteren van fossiele brandstoffen. De waarde van de aandelen in fossiele brandstoffen is gebaseerd op de veronderstelling dat ze ooit worden gebruikt waarvoor ze bedoeld zijn, namelijk verbranding. Maar dat zou strijdig zijn met het krappe koolstofbudget dat in 2015 is vastgesteld in het klimaatakkoord van Parijs om de wereldwijde gemiddelde temperatuurstijging te beperken tot ‘2 °C boven het pre-industriële niveau’. Tot nu toe heeft dit vooruitzicht niet geleid tot minder investeringen in fossiele brandstoffen, omdat velen geloven dat deze klimaatbeleidsmaatregelen toch niet worden ingevoerd, althans niet in de nabije toekomst.
Onderzoekers zijn echter tot het cruciale inzicht gekomen dat de voortschrijdende technologische transitie op zichzelf, zelfs zonder nieuwe klimaatbeleidsmaatregelen, al tot een lagere internationale vraag naar fossiele brandstoffen zal leiden. Een dalende groei die in de nabije toekomst zijn piek zou kunnen bereiken. Nieuwe klimaatbeleidsmaatregelen zouden de impact hiervan alleen maar versterken. Doorgaan met investeren in fossiele brandstoffen kan daarom een gevaarlijke ‘koolstofzeepbel’ creëren die weleens uiteen zou kunnen spatten. En dit zou ingrijpende economische en geopolitieke gevolgen hebben.
De fossiele brandstofindustrie is een koolstofzeepbel te worden die ieder moment uit elkaar kan spatten en kan leiden tot een economische crisis: onderzoekers van de Radboud Universiteit, de Universiteit van Cambridge, Cambridge Econometrics, The Open University en de Universiteit van Macau tonen met behulp van baanbrekende modelleertechnieken aan dat de technologische transitie van fossiele naar alternatieve energie op zichzelf, nog afgezien van klimaatbeleidsmaatregelen, leidt tot een lagere internationale vraag naar fossiele brandstoffen.
De energietransitie zal duidelijke winnaars kennen (importeurs als China en de EU), maar ook verliezers (exporteurs als Rusland, de VS en Canada), landen waarvoor het einde van hun fossiele brandstofindustrie in zicht is. Als deze landen hun investeringen en productieniveaus ondanks de dalende vraag op hetzelfde peil houden, zou het wereldwijde verlies aan welvaart weleens gigantisch kunnen zijn. Schattingen gaan uit van zo’n 1 tot 4 biljoen dollar, een bedrag dat vergelijkbaar is met de verliezen die tot de financiële crisis in 2007 hebben geleid. Zelfs de VS kan zich niet aan de transitie onttrekken, omdat ze hierdoor nog meer schade zou oplopen. Een mondiaal klimaatbeleid is daarom niet langer een klassiek ‘prisoner’s dilemma’. Deze bevindingen zijn gepubliceerd in Nature Climate Change.
Tal van grote economieën zijn sterk afhankelijk van het produceren met en exporteren van fossiele brandstoffen. De waarde van de aandelen in fossiele brandstoffen is gebaseerd op de veronderstelling dat ze ooit worden gebruikt waarvoor ze bedoeld zijn, namelijk verbranding. Maar dat zou strijdig zijn met het krappe koolstofbudget dat in 2015 is vastgesteld in het klimaatakkoord van Parijs om de wereldwijde gemiddelde temperatuurstijging te beperken tot ‘2 °C boven het pre-industriële niveau’. Tot nu toe heeft dit vooruitzicht niet geleid tot minder investeringen in fossiele brandstoffen, omdat velen geloven dat deze klimaatbeleidsmaatregelen toch niet worden ingevoerd, althans niet in de nabije toekomst.
Onderzoekers zijn echter tot het cruciale inzicht gekomen dat de voortschrijdende technologische transitie op zichzelf, zelfs zonder nieuwe klimaatbeleidsmaatregelen, al tot een lagere internationale vraag naar fossiele brandstoffen zal leiden. Een dalende groei die in de nabije toekomst zijn piek zou kunnen bereiken. Nieuwe klimaatbeleidsmaatregelen zouden de impact hiervan alleen maar versterken. Doorgaan met investeren in fossiele brandstoffen kan daarom een gevaarlijke ‘koolstofzeepbel’ creëren die weleens uiteen zou kunnen spatten. En dit zou ingrijpende economische en geopolitieke gevolgen hebben.
Geen opmerkingen: