Havenbedrijf Rotterdam ziet kansen voor Power to Hydrogen

Extra windmolens op de Noordzee zorgen in 2030 voor circa 70 gigawatt aan geïnstalleerd windvermogen, waarvan zo’n 12 gigawatt beschikbaar zal komen voor Nederland. Op het totale Nederlandse verbruik is dat zo’n significante hoeveelheid, dat het kansen biedt voor CO2-reductie. Gelijktijdig ontstaan steeds meer toepassingsmogelijkheden voor elektriciteit, zoals omzetting in waterstof. Het Havenbedrijf Rotterdam is enthousiast.

De kansen voor CO2-reductie en de groeiende toepassingsmogelijkheden voor elektriciteit, in combinatie met de ambitie om competitief te blijven, waren aanleiding voor het Havenbedrijf Rotterdam en SmartPort om de samenwerking te zoeken met TNO.

“Met diverse scenarioanalyses hebben we onderzocht welke kansen wind op zee biedt, welke technologieën mogelijk zijn en wanneer die beschikbaar komen”, legt projectmanager Christophe Hoegaerts van TNO uit. “Verder bekeken we wat de voorziene hoeveelheid windenergie betekent voor de energieprijzen en welke mogelijkheden dat weer biedt. Tot slot hebben we het in deze regio niet alleen over een industriegebied, maar ook over een haven. Het benutten van de logistieke kracht en de locatie aan zee, zijn extra voordelen in de transitie naar duurzaamheid.”

Als er veel groene windstroom beschikbaar komt, heeft dat invloed op de gemiddelde elektriciteitsprijs. Omdat windstroom niet constant is, zal ook het verschil tussen de piek- en dalprijs van elektriciteit veranderen. “Dat leidt tot uitdagingen, maar biedt ook kansen”, meent Hoegaerts. “Het Havenbedrijf kan bijvoorbeeld een rol spelen als aanjager voor de omzetting van elektriciteit in waterstof op momenten dat er te veel van is: Power to Hydrogen. Zogeheten elektrolyzers worden steeds efficiënter. Voor de gebufferde groene waterstof bestaan veel toepassingen: van het verbranden voor warmte tot innovatieve elektrochemie voor de productie van chemicaliën.”

“TNO combineert expertise in technologie met kennis van economische aspecten, zoals de werking van de energiemarkt en de kosten van aanlanding”, zegt Randolf Weterings, businessmanager bij het Havenbedrijf Rotterdam. “De scenarioanalyses zorgden voor verrassende resultaten – eyeopeners. Neem de hoeveelheid geprognotiseerde windstroom. Die is weliswaar significant, maar van een overvloed aan stroom is voorlopig geen sprake. Wanneer we die groene energie optimaal willen benutten voor industriële processen in de Rotterdamse haven, dan zullen we windaanlanding op de Maasvlakte moeten faciliteren. Echter de ruimte is beperkt, waardoor we grootschaliger moeten durven denken om efficiënt gebruik te kunnen maken van de schaarse grond.”