Kinderen maken zonnecellen aan de universiteit
De kinderen werden bij hun experiment begeleid door Julie Gonnissen en Karel van den Bos, twee enthousiaste doctoraatstudenten uit de onderzoeksgroep EMAT van het Departement Fysica, bijgestaan door drie begeleiders van JCW. Na een korte les over duurzame energie gingen ze zelf aan de slag.
De zonnecellen werden opgebouwd uit twee glasplaatjes, waarop vooraf een transparante geleidende laag was aangebracht. Om de geleidende zijde van het glasplaatje te vinden, gebruikten de kinderen een multimeter, waarmee ze meteen van zowat alles wat ze konden vastkrijgen de geleidbaarheid begonnen te meten.
Daarna werd een druppeltje TiO2 (titaandioxide) zachtjes uitgesmeerd op de geleidende zijde van een glasplaatje, geen makkelijke klus want het laagje mag niet te dun, maar ook niet te dik zijn. Nadien gingen alle glasplaatjes voor 15 minuutjes in de oven op 500°C waardoor de TiO2 uithardt.
Ondertussen werd thee gezet van hibiscus waarna de nu witte glasplaatjes ondergedompeld werden in de purperen thee. Tijdens het intrekken van de kleur werden andere glasplaatjes volgeschreven met grafietpotlood, opnieuw aan de geleidende zijde. Daarna werden de purperen en grijze glasplaatjes met de geleidende zijden naar binnen tegen elkaar geklemd met twee vervormde paperclips.
Als laatste stap werd een elektrolyse vloeistof tussen de plaatjes gespoten en klaar is kees. Met klemmetjes aan beide uiteinden van de plaatjes, een lampje als zon en een multimeter, konden de kinderen aflezen hoeveel spanning hun eigen zonnecel opleverde. Door ze allemaal in serie achter elkaar te schakelen kon zelfs een luidsprekertje aangestuurd worden (al was het geluid wel vrij zacht).
Geen opmerkingen: